Бојан Јовановски, познат како Боки 13, во јуни 2020 година беше осуден на девет години затвор во случајот „Рекет“.
Поради нарушено здравје повеќепати се обидувал да излезе од затвор, а на крајот конечно и успеал, и веќе две години е на слобода.
По доаѓањето во Белград, прво го посетил гробот на Марина Туцаковиќ, а сега откри и што се случувало зад решетки.
„Денес отидов на гробиштата кај Марина Туцаковиќ… Со неа гостував кај тебе, ако се сеќаваш. Таа напиша прекрасен стих: „Жив човек на сè се навикнува“, така е. Кога ме одведоа во затвор, поточно во притвор, на 15 јули беше многу топло. Наместо на Миконос, завршив во затвор направен од мојот роден дедо – тој беше првиот директор на тој затвор, таму бев 15 месеци во притвор. Ме држеа, имав милијарди здравствени компликации“, Боки ја започнал приказната, додека на екранот се менувале неговите фотографии од затворот.
„Овде сум со пријател кој го запознав во затворот, помошник министер на полицијата, Ѓоко Поповски. Некој нè сликал, сите живи имаат телефони. Ова остана како скапоцено сеќавање, спомен. За овој човек правев црна кампања на својата телевизија, ете колку животот е ироничен“, се потсетил тој.
Најлошо му било, како што навел, кога бил префрлен во стариот затворски дел.
„Ме префрлија во стариот дел како одмазда. Таму немаше место, беше морничаво, спиев на подот. Имаше тука сè – од малтретирање до тепање, сè“, признал.
„Имав културна дистанца со сите, и денес имам затворски другари, дури бев и на свадба кај еден затворски другар“, објаснил.
„Ме претепаа, да. Имав јавно писмо, обраќање, го пуштив тоа од затвор. Апелирав до врвот на владата, која сега е заборавен минато… Секој ден се облекував како да одам во град. Седев на шеталиштето, тројца ми пристапија… Мојот другар почна да се тепа со нив тројца, него го тепаа, мене ме тепаа, ми ја искинаа устата, бев во болница. Ова можеби звучи интересно, но не дај Боже некој да го почувствуа“, рекол Јовановски.
„На 8 септември 2020 година имав перфорација на чир на желудникот, едвај ме спасија. Ме спаси дежурниот доктор. Бев во притвор, во 7 часот наутро имав такви болки какви што никогаш не сум почувствувал. Ме болеше сè. Дојде брза помош, ми дадоа дијазепам. Бев црн како моето сако. Дури околу 2:30, 3 ме однесоа на клиника. Докторот рече дека имам 20 минути – или ќе преживеам, или ќе добијам сепса“, открил тој во емисијата „Амиџи шоу“ и додал:
„Тогашниот министер за здравство, кој е претседател на опозициска партија, забрани да ме лекуваат во државните клиники. Знаеле дека ме држат во затвор со најтешки болки после гастроскопија по 3-4 часа. Молев за хоспитализација, тие ми рекоа: ‘Извини, нема место’ и ме вратија во притвор.“
„Беше морничаво. Надвор беше топло, а низ телото ми минуваше страв. Од стрес не можев да закрепнам. Во затворот запознав пријатели. Таму имам пријатели и ден-денес. Емоциите ми се менуваа, но детално за тоа ќе биде прикажано во мојот филм. Немаш слобода, едноставно. Не можеш да ги видиш драгите луѓе – мајка, татко, неколку драги луѓе. Наскоро цела Србија ќе дознае која е личноста што ме уништи морално, материјално и емотивно. Лицето е од Белград. Тој ме ограби, тогаш видов што значи човечко дно. Што ми украде, како изгледаше сè – цела Србија ќе дознае. Монструозно е она што јас го доживеав.“
