„Од грип до рак – сите болести се психосоматски,“ говорел Владета Јеротиќ, укажувајќи дека не само што телото реагира на надворешни фактори, туку и на внатрешни конфликти и емоции што ги носиме.

Што се психосоматски болести?

Психосоматските болести, според Јеротиќ, се јавуваат кога психолошкиот стрес, потиснатите емоции или внатрешните конфликти го нарушуваат балансот на организмот, што на крајот се манифестира како физичка болест. Често овие болести се последица на потиснување на чувства како страв, тага или гнев, кои лицето не ги обработило свесно. Јеротиќ верувал дека телото и умот се во постојана интеракција и дека проблемите во една сфера неизбежно се манифестираат во другата.

Тој го истакнувал значењето на духовниот аспект во борбата против болестите, тврдејќи дека многу физички болести не можат целосно да се излечат само со медицински третмани.

„Ако не пристапиме кон исцелување на целата личност – нејзината душа и ум, покрај телото – тешко ќе постигнеме трајно излекување“, потенцирал Јеротиќ.

Стрес и емотивни фактори

Еден од клучните причини за психосоматските болести, според Јеротиќ, е стресот. Современиот свет, како што тој зборуваше, е преплавен со стрес, кој ако не се препознае и не се контролира, се наталожува и станува тригер за многу сериозни здравствени проблеми. Особено го нагласувал влијанието на долгорочниот стрес, за кој често немаме време да го обработиме поради забрзаниот ритам на животот. Тој наталожениот стрес, како што објаснувал Јеротиќ, води до болести како хипертензија, срцеви заболувања, па дури и рак.

Тој нагласувал дека емоциите како анксиозност, чувство на беспомошност или постојано незадоволство можат да го ослабнат имуниот систем, правејќи го телото подложно на различни инфекции, од наједноставни како грипот, до најтешки заболувања.

„Имуниот систем официјално се нарекува психо-нервно-ендокрино-имун систем. Психо – прво психата! Потоа нервниот систем, централниот, периферниот, вегетативниот. Потоа ендокрините жлезди, кои се многу комплицирани и многу интересни… Токму врската помеѓу психата и ендокрините жлезди. Скоро секогаш болестите на штитната жлезда имаат психичка основа“, истакнал тој.

Исто така, често говорел за важноста на простувањето, како кон другите, така и кон себе, како една од клучните стратегии за постигнување внатрешен мир и здравје.

Вера и духовност во лекувањето

За Јеротиќ, верата и духовноста биле основни алатки во процесот на самоисцелување. Тој често нагласувал колку духовните практики, молитвата и медитацијата се важни за лекување како на умот, така и на телото. Јеротиќ истакнувал дека многу луѓе се фокусираат само на лекувањето на телото, занемарувајќи ја душата и умот, што може да биде погубно за трајното здравје.

„Без вера, надеж и љубов, телото нема да го најде патот до оздравување,“ зборувал тој.

Ова духовно сфаќање на болеста не значело дека Јеротиќ се спротивставува на класичната медицина. Напротив, тој често зборувал за потребата од интеграција на современата медицина и духовниот пристап во лекувањето, укажувајќи дека медицинските третмани можат да бидат поефикасни ако се применуваат во комбинација со емоционален и духовен развој.

Владета Јеротиќ преку своите многубројни дела и предавања оставил длабок белег во сфаќањето на поврзаноста помеѓу телото, умот и душата. Неговата филозофија дека „сите болести се психосоматски,“ од полесните до најтешките, повикува да го преиспитаме начинот на кој живееме, како се справуваме со стресот и емотивните предизвици.