Кога беше изграден, Понте Сити бил олицетворение на луксуз и престиж. Со својата цилиндрична форма, тој веднаш стана препознатлив белег на Јоханесбург, а неонската реклама на врвот на зградата е најголема на јужната хемисфера.

Внатрешност исполнета со ѓубре

Понте Сити, замислен како „град во град“, го дизајнирале Мани Фелдман, Манфред Хермер и Родни Гроскопф, кој исто така е заслужен за неговата необична форма. Имено, тоа беше одговор на тогашната градска политика за домување, која барала и кујните и бањите во становите во новите згради да имаат прозорци.

Зградата крие шуплив центар наречен „јадро“ што всушност е џиновски светларник. Но, од пожелна локација за живеење со добри станови, панорамски поглед на градот и неговата околина, паркинг, продавници и други удобности во зградата, Понте Сити набргу станал гето високо 173 метри.

Зградата ја зазеле бандите, животот во неа станал крајно небезбеден, а бидејќи комуналните услуги биле лоши, „јадрото“ брзо станало џиновска корпа за отпадоци. Смрдеата била неподнослива, а покрај депонирањето на отпадот, јадрото било практично решение за бандите каде фрлале по некој човечки труп, а со текот на времето ѓубрето искачило до 14 кат.

На почетокот на 2000-тите, Понте Сити ги сменил сопствениците, па зградата била реновирана пред неколку години и гласно и сега се промовира како „нова“ и „безбедна“. Сега повторно се продава.

Понте Сити влезе во културата и уметноста преку фотографија, повеќе документарни филмови и литературни дела, а во популарната култура веројатно им е најпознат на љубителите на филмовите „District 9“ и „Resident Evil: The Final Chapter“.