Русија продолжува да го демонстрира својот напредок во воените технологии, ставајќи ја својата најсовремена интерконтинентална балистичка ракета „Сармат“ (НАТО: Сатан II) во завршна фаза на оперативна готовност.
Ова го потврди Сергеј Каракаев, командант на стратешките ракетни сили, нагласувајќи дека ова оружје е клучен елемент во руската стратегија за одбрана и одвраќање.
„Денес, во борбениот состав на Стратешките ракетни сили се наоѓаат најновите генерации ракетни системи, како што се ‘Јарс’ и ‘Авангард’, а паралелно продолжува работата на пуштање во оперативна употреба на ‘Сармат’. Ова ни овозможува стабилен и постојан развој на нашите стратешки капацитети,“ изјави Каракаев во научно-методолошкото списание на Министерството за одбрана на Русија.
„Сармат“ е супертешка интерконтинентална балистичка ракета, дизајнирана да носи термонуклеарно вооружување со разорна моќ. Според руските извори, оваа ракета е резултат на повеќегодишни истражувања и е дел од напорите за модернизација на вооружувањето.
• Димензии: Долга 35,5 метри и со дијаметар од три метри.
• Дострел: Импресивни 18.000 километри, што значи дека може да таргетира било која точка на светот.
• Тежина: Над 200 тони, со што е една од најтешките интерконтинентални ракети некогаш создадени.
• Оружје: Способна е да носи до 16 независни боеви глави „Авангард“, секоја со различни цели, што ја прави речиси невозможно да се пресретне.
• Траекторија: Може да се движи како балистичка или крстосувачка ракета, а се шпекулира дека може да лета и над Јужниот пол, избегнувајќи ги традиционалните системи за ракетна одбрана.
Kратката фаза на засилување на „Сармат“ го отежнува нејзиното следење од страна на сателити опремени со инфрацрвени сензори. Ова ја прави речиси невидлива за системите за ракетна одбрана, како американскиот инфрацрвен вселенски систем (SBIRS).
Можноста „Сармат“ да користи фракционо орбитално бомбардирање ја поставува оваа ракета како клучен геополитички фактор. Оваа тактика подразбира поставување на боеви глави во ниска орбита пред нивно насочување кон целите, што им овозможува на руските сили да ги избегнат постоечките антиракетни системи. На пример, траекторијата над Јужниот пол значи дека „Сармат“ може да стигне до територии кои не се заштитени од традиционалните системи за одбрана, како што е северноамериканскиот NORAD.
Со над 88% модернизирани системи во составот на руските стратешки сили, „Сармат“ е само дел од пошироката стратегија на Кремљ за доминација во областа на стратешкото вооружување. Светот внимателно го следи развојот, стравувајќи од потенцијална употреба на ова оружје.
Иако Русија ја претставува „Сармат“ како дел од својата одбранбена доктрина, неговиот капацитет го става целиот свет на раб на геополитичка несигурност.