Рошел до 35 – годишна возраст достигнала големина на градник од 36HH, која по наши стандарди го надминува 95D. Ова нарушување има многу негативно влијание врз целокупната здравствена состојба и секојдневниот живот. Стигнала до ситуација да повеќе не може да стане, ниту да оди. За неа, огромна пречка претставувало одењето до продавница, бикини, излегувањата или било каква активност.

„Големите гради се хендикеп. Можеа да ми го уништат животот“, зборувала Рошел.

Ситуацијата се променила дури по операцијата кога конечно почнала да живее нормален живот.

Хипертрофија на дојка

Хипертрофијата на дојка е ретка медицинска состојба на сврзното ткиво на дојката во која градите стануваат претерано големи. Состојбата често се дели врз основа на сериозноста – постојат два вида: макромастија и гигантомастија.

Хипертрофијата на ткивото на дојката може да биде предизвикана од зголемена хистолошка чувствителност на одредени хормони како што се женските полови хормони. Пролактин и фактори на раст.

Хипертрофијата на дојката е бенигно прогресивно зголемување, кое може да се појави во двете дојки (билатерално) или само во едната (еднострано). За првпат научно било опишано во 1684 година.

Основната причина за брзорастечкото сврзно ткиво на дојката, што резултира со огромна големина, не е добро разјаснета. Меѓутоа, предложените фактори вклучуваат зголемено ниво/експресија или зголемена чувствителност на одредени хормони (на пр. естроген, прогестерон и пролактин) и/или фактори на раст (на пр. хепатален фактор на раст, фактор на раст сличен на инсулин 1 и епидермален фактор на раст) во дојките. Се известува дека макроматските дојки генерално се состојат од масно и фиброзно ткиво, додека ткивото на жлездата останува суштински стабилно.

Макромастијата се јавува приближно кај половина од жените со синдром на вишок ароматаза (состојба на хиперестрогенизам).

Хиперпролактинемија е пријавена како причина за некои случаи на макромастија. Макромастијата, исто така, поврзана е со хиперкалцемија (се смета дека е последица на хиперпродукција на протеин поврзан со паратироиден хормон) и, ретко, системски еритематозен лупус и псевдоангиоматозна стромална хиперплазија. Исто така, забележливо е дека приближно две третини од жените со макромастија се соочуваат со вишок на килограми. Покрај ароматазата (како кај синдромот на вишок ароматаза), најмалку две генетски мутации (една во PTEN) се вмешани во предизвикување макромастија.

Неколку лекови се поврзани со гигантомастија, вклучително пенициламин, буциламин, неотетазон, циклоспорин, индинавир и преднизолон.