Кај постарите возрасни лица кои имаат проблеми со меморијата и размислувањето, понекогаш е тешко да се утврди дали причината е деменција или депресија. И двата феномени се вообичаени во подоцнежниот живот и можат да се преклопуваат — депресијата може да го зголеми ризикот од деменција, додека деменцијата може да доведе до депресивна состојба.

Кога депресијата изгледа како деменција

Депресијата кај постарите лица може да предизвика состојба позната како псевдодеменција — очигледен пад на интелектуалните способности кој всушност произлегува од недостаток на енергија и мотивација. Луѓето кои страдаат од ова често се заборавни, побавни во движењето и размислувањето, и може да изгледаат повлечено и незаинтересирано. Меѓутоа, за разлика од вистинската деменција, овој проблем обично се решава откако ќе започне терапијата — со подобрување на расположението, енергијата, концентрацијата и враќање на менталната острина.

Како да ја препознаете разликата?

Иако депресијата и деменцијата можат да имаат слични симптоми, постојат разлики кои помагаат да се разликуваат:

• Брзина на опаѓање на менталната функција — Кај депресијата, влошувањето се јавува побрзо отколку кај Алцхајмерова болест или други форми на деменција.

• Ориентација — Луѓето со депресија обично не се дезориентирани, додека луѓето со Алцхајмерова болест често забораваат каде се и кој е денот.

• Меморија и внимание — Кај депресијата, главен проблем е концентрацијата, додека кај деменцијата значително се губи краткотрајната меморија.

• Говор и движење — Луѓето со депресија немаат значителни потешкотии со говорот, пишувањето или координацијата на движењата, додека овие способности често се нарушени при деменција.

• Свесност за проблемот — Депресивните луѓе се свесни за нивните проблеми со меморијата и често ги нагласуваат, додека луѓето со деменција главно не забележуваат или не реагираат на промените во нивните ментални способности.

Третман - зошто вреди да се проба?

Не постои едноставен, единствен тест кој со сигурност може да ја разликува депресијата од деменција (особено во раните фази). Дијагнозата се поставува врз основа на клиничка проценка, која вклучува детално интервју со пациентот и семејството, невропсихолошко тестирање, физички и лабораториски испитувања и снимање на мозокот (КТ, МРИ, ПЕТ).

Бидејќи симптомите на депресија можат да имитираат деменција, често се препорачува третман за депресија пред да се постави конечна дијагноза за деменција. Ако депресијата е основниот проблем, соодветната терапија може да донесе значително подобрување — лицето ќе биде поприсутно, ангажирано и ментално почисто.