Ретка конвергенција на сончеви настани би можела да го осветли небото со аурори видливи до, а можеби и над, 40 степени северна географска ширина.
Центарот за предвидување на вселенското време на "NOAA" предвиде геомагнетна бура "G3", која се смета за „силна“ за ноќта на 16 септември. Триото сончеви феномени може да произведе поларна светлина видлива далеку јужно од арктичкиот појас, односно на северноамериканскиот континент до Ајова и Пенсилванија (околу 40 степени географска ширина), и на европскиот континент до делови од северна Англија и Велс.
Главниот двигател на претстојниот настан е сончевиот одблесокот од класата "Х" кој еруптираше на 14 септември и според големината е класифициран како "Х4,5". Блесоците од X-класата се најмоќните блесоци што може да ги произведе Сонцето. Заедно со споменатиот одблесокот, активната сончева дамка предизвикува исфрлање на коронална маса (CME), фрлајќи милијарди соларни честички во вселената. Поради гореспоменатиот сончев блесок, радиосигналите со висока фреквенција исчезнаа од 14 септември, но се очекуваат нови ефекти бидејќи соларните честички продолжуваат да пристигнуваат.
Покрај тоа, короналната дупка на Сонцето им овозможи на сончевите ветрови да го засилат влијанието на "CME". Кога овие сончеви блесоци стигнуваат до Земјата, тие стапуваат во интеракција со магнетното поле на Земјата, создавајќи различни ефекти, вклучувајќи ги и добро познатите поларни светлина или поларна светлина.
Сонцето моментално е во најактивната фаза од својот 11-годишен циклус, така што аурорите на Земјата се вообичаени, но се предвидува дека настанот на 16 септември ќе го достигне нивото 7 на индексот "Kp", од максимум 10 за геомагнетна активност. Може да се појават други ефекти, како што се "GPS" и сателитски пречки, иако повеќето всушност ќе останат незабележани.
