Точката Немо се наоѓа среде Тихиот Океан, каде што длабочината е околу 4 километри, далеку од копното и населените територии. Всушност, најблиската копнена површина е оддалечена од неа 2.688 километри.

Најблиски брегови се островот Дуси на север, американскиот остров Махер на југ, новозеландските Четемски острови на запад и територијата на Чиле на исток.

Луѓето кои се најблиску до точката Немо дури не се ни на Земјата – станува збор за астронаутите на Меѓународната вселенска станица (ISS), која орбитира на 416 километри над Земјата, а е на уште помала оддалеченост кога лета над неа.

Во однос на морскиот живот, точката Немо е најмалку биолошки активен океански регион, изјавил океанографот Стивен Д'Хонд за „BBC“. Тој укажува дека тука нема многу животински видови ниту на површината, ниту на морското дно и дека просторот е „практично безживотен“. Тоа е поради локацијата на подрачјето во делот познат како Јужнопацифички вртлог – огромна ротирачка струја која го блокира влезот на поладни води богати со хранливи материи.

Просечната температура на водата тука е околу 7 степени Целзиусови.

Бидејќи локацијата е толку оддалечена од копното, го спречува ветерот да пренесе многу органски материи кои служат како храна неопходна за одржување на живот.

Непристапни гробишта

Сите овие услови ја прават точката Немо идеално место за вселенските агенции тука да ги спуштаат своите летала кои ги изнесуваат од орбитата. Тоа е исто така местото каде што НАСА има намера да ја испрати Меѓународната вселенска станица, бидејќи таа мора да биде демонтирана и реконфигурирана во 2024 година.

На точката Немо има и други вселенски станици како руската „Мир“ која е таму од 2001 година и уште 6 станици од советската програма „Салут“. Тука се и бројните вселенски бродови кои со години биле користени за опслужување на ISS, дури 263 од нив, отфрлени помеѓу 1971 и 2016 година.

Целта на овие далечни „вселенски гробишта“ е да се спречи отпадот да ги загрози населените места, поради што многу вселенски агенции од различни земји, главно од САД, Русија и Јапонија, ги насочуваат своите вселенски летала или сателити кон оваа точка.

Археологот Елис Горман од Универзитетот Флиндрес во Аделаида, Австралија, вели дека, како и во случајот со бродските остатоци, „сè што живее во тие длабочини создава живеалишта и колонизира, се создаваат нови живеалишта“. Единствената опасност таму за формите на живот би било излевањето на гориво од тие бродови. Останатото, смета тој, „не треба да претставува закана за животот во водата“.

Точката Немо го добила името по капетанот Немо, лик создаден од Жил Верн за неговиот роман „20.000 милји под морето“, имајќи предвид дека „немо“ е латински збор што значи „никој“. Ја открил хрватско-канадскиот инженер и топограф Хрвоје Лукатела во 1992 година кога го барал најоддалеченото место на Земјата.

За да го пресмета ова, тој користел високопрецизен софтвер и се служел со податоци од Дигиталната карта на светот составена од Американската агенција за одбранбено мапирање, сега позната како Разузнавачка агенција за национален геопростор. Благодарение на тоа, сега постои место за справување со проблемот со вселенскиот отпад со најмало можно влијание врз морскиот свет.

Што ќе биде со точката Немо во иднина, никој не знае. Само времето ќе покаже дали ќе биде одржлива и долгорочно корисна.